زنبورها، زندگی آنها و زنبورداری

آشناترین زنبورها، زنبورهای اجتماعی هستند. زنبورهای عسل، زنبورهای بامبل، و زنبورهای بدون نیش، تامین کننده عسل، موم و سایر مواد مورد نیاز انسانها هستند. اما این زنبورهای اجتماعی فقط حدود 5% از کل بیش از 25000 گونه‌های زنبور را تشکیل می‌دهند. زنبورهای انفرادی جنس ماده، آشیانه یا آشیانه‌های مورد نیازشان را بدون هیچ کمکی از یکدیگر، خودشان می‌سازند. زنبورهای انفرادی را بجز قطبین زمین در تمام نقاط دنیا می‌توان یافت.  

اهمیت بعضی از زنبورهای انفرادی مانند خانواده Megachilidae گونه هایOsmiaوMegachile در گرده‌افشانی به اندازه زنبورهای اجتماعی شناخته شده است.

معمولاً، زنبور ماده قبل از تکمیل شدن لاروهایش به حشره کامل می‌میرد (=انفرادی). فقط زمانی که تخم گذاشته است نه بیشتر با فرزندش هیچ تماسی ندارد. این زنبور در واقع یک زنبور "انفرادی" است.

در مکان‌هایی که زنبورهای انفرادی برای آشیانه‌سازی انتخاب می‌کنند تغییرات زیادی دیده می‌شود. اکثر آشیانه‌ها داخل زمین، با حفر تونل و مجاری جانبی است که در آنها نوزادها رشد می‌کنند. در مناطق مناسب برای آشیانه‌سازی تعداد آنها ممکن است به 1000 آشیانه در کنار هم برسد. این در حالی است که زنبورها هیچ مشارکتی در فعالیتشان ندارند.

جثه زنبورهای بامبل بزرگ و از رنگی‌ترین زنبورها هستند. آنها در مرحله‌ای از تکامل بین زنبورهای انفرادی و خویشاوندان پیشرفته‌تر آنها زنبورهای عسل هستند.

انسان هزاران سال قبل از آنکه زنبوردار شود شکارچی عسل بود و غذای انباشته شده زنبورهای عسل را از آشیانه طبیعی آنها می‌ربود. عسل تنها ماده شیرین در آن زمان بود. مشهورترین مدرک شکار عسل در ماقبل تاریخ نقاشی روی غار سنگی مربوط به اواسط عصر هجر نزدیک والنسیای اسپانیا است.

قدیمی‌ترین زنبورداری در مصر باستان حدود 2500 سال قبل از میلاد مسیح در پنجمین سلسله فراعنه شکل گرفت. آنها کندوهای سفالی استوانه‌ای شکل استفاده می‌کردند. تصور آنها این بود که نیروی شفادهی عسل قوی است. اولین بار کوچ زنبورداران در مصرعملی شد.

کندو با شان‌های متحرک از قرن نوزدهم توسعه یافت روشهای زنبورداری مدرن تاکید دارد که کندو باید محکم، ساده و سبک باشد. زنبورها نه فقط برای عسل، موم، بره موم و ژله رویال بلکه برای گرده افشانی محصولات نیز مورد استفاده قرار گیرد.